มะเร็งหลังโพรงจมูก เรื่องที่ 2

          ดิฉันชื่อ เรืองแข  พู่แสงมุกข์ อายุ 68 ปี เป็นโรคมะเร็งหลังโพรงจมูก เมื่อปลายปี 2555  ตอนนั้นอายุได้ 59 ย่าง 60 ปี เริ่มแรกมีก้อนเนื้อเล็กนิดเดียวหลังหูข้างซ้ายซึ่งไม่มีอาการเจ็บหรือปวดแต่อย่างใด ดิฉันจึงรีบไปพบคุณหมอที่โรงพยาบาล คุณหมอดูก้อนเนื้อแล้วบอกว่ามีขนาดเล็ก จึงยังไม่ผ่าตัด เวลาผ่านไป 6-7 เดือน พบว่าตรงหลังไหล่ซ้ายบวม คุณหมอจึงนัดผ่าต่อมทอมซิล ต่อมน้ำลาย และต่อมน้ำเหลือง เพื่อเอาชิ้นเนื้อไปตรวจผลตรวจออกมาพบว่า ดิฉันเป็นมะเร็งหลังโพรงจมูกพอคุณหมอบอกดิฉัน มีอาการเข่าอ่อน มือไม้สั่น หูอื้อ เพราะตกใจมาก คุณหมอพูดให้ไปทำอะไรต่อ ฟังไม่รู้เรื่อง จนต้องเรียกพี่สาวมาร่วมฟังด้วย เพื่อวางแผนการรักษา เช่น ให้ไปทำหน้ากากเพื่อฉายแสง และเคมีบำบัดคู่กันเพื่อไม่ให้กระจายไปส่วนอื่นของร่างกาย โดยจะต้องรักษาโดยการฉายแสง 35 ครั้ง ซึ่งการรักษาขั้นตอนแรกคุณหมอให้ไปทำฟัน เพื่อไม่ให้ช่องปากมีปัญหาเพราะช่วงที่ให้เคมีบำบัดปากจะแห้งมากๆ ซึ่งต้องพกน้ำติดตัวตลาดเวลา เมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็งก็กินไม่ได้ นอนไม่หลับอยู่ 3 วัน(คิดมาก) ด้วยความกังวลใจจึงไปพบคุณหมอจิตเวช และคุยกับคุณหมออยู่นานทีเดียว คุณหมอจึงให้ยาคลายเครียด วิตก กังวล มาทาน หลังจากนั้นก็เริ่มทำการพูดถึง เอาไข่ขาว ผัก หมู มาปั่นให้ละเอียดและตุ๋นไข่วันละ 9 ฟอง(ไม่มีรสชาติเลย) ปากก็ยิ่งแห้งไม่มีน้ำลาย ซึ่งการให้เคมีบำบัดทำให้ปากแห้งอยู่แล้วก็ทำให้ยิ่งแห้งมากขึ้น เวลากินอาหารต้องดื่มน้ำตามตลอด คุณหมอบอกว่าน้ำลายจะดีขึ้นภายใน 1 ปี ต้องฉายแสงครบ 35 ครั้ง แต่เคมีบำบัดไม่ครบ ร่างกายสู้ไม่ไหว คุณหมอจึงให้หยุดเคมีบำบัด น้ำหนักจาก 52 กิโลกรัมเหลือ 38 กิโลกรัม อยู่กับมะเร็งมา 7 ปีกว่า น้ำหนักเริ่มขึ้นมา ตอนนี้หนัก 43 กิโลกรัม